Naar O Castro Dozón 20 km
Om 6 uur de wekker gezet. We wilden vroeg vertrekken omdat we mogelijk in Castro Dozón niet zouden overnachten en zodoende tijd hadden om verder te lopen. Veel tijd kregen we echter niet, het ging vandaag lelijk bergop via smalle bospaden boordevol keien en even later weer bergaf, weer met keien of over kletsnatte paden. Ook de vermoeidheid ging ons parten spelen. Om 13.30 uur waren we in Castro Dozón. Moe als we waren doken we het plaatselijke café in waar op dat moment het menu del dia in volle gang was. We besloten om ook maar eerst hier te eten. In het café zat ook een taxichauffeur te eten, en hij wilde ons wel naar het volgende plaatsje rijden waar we in een hotel konden overnachten. Prima! Op dat moment kwamen Coby en Ina binnen, de twee Friese vriendinnen die we vanaf de eerste week geregeld zien. Coby had ons laten weten dat Ina jarig was en de bedoeling was of opbellen of live feliciteren en dat kon nu, we hebben lang zal ze leven gezongen samen met Coby ,Ina vond het een verrassing dat ze ons zag, dus.....geslaagd! We zitten nu in Estación de Latin van waaruit we morgen vertrekken naar Sillada.
Volhouden
We zijn er bijna
groetjes
Jullie kunnen nu zingen "We zijn er bijna".
maar nu nog ff zo begrijp ik en dan zijn jullie er.
Knap hoor.
Ook leuk zo''n onverwachte avond met jullie vriendinnen. Dat is ook veel waard.Geniet er nog van. Succes met de laatste loodjes!!!!
Jullie hebben wederom een prestatie van formaat geleverd. Ik kan me voorstellen dat jullie zo langzamerhand toch wel naar het einde van de tocht verlangen. Uiteraard zullen jullie veel te vertellen hebben bij thuiskomst maar we, (Judy en ik) hopen jullie ook snel weer eens te zien om de spannende verhalen van de reis, die we deels natuurlijk via de blog gelezen hebben, persoonlijk te beluisteren.
Groetjes en tot gauw,
Judy en Gerry